bağzı kadınlar iyi ki varlar..

Küçük hurafelerden kaçarken doluya tutulan minicik azınlıktan mıyım?
Tabii ki evet.
Mesela gece tırnağımı keserim, cam kırığından korkmam, merdiven altından geçerim, elimdeki bıçağı yanımdakine direkt olarak veririm vs. ama birini çok seversem başına birşey geleceğine de inanabilirim.
Tescilli.
Blog ismimden de belli olacağı gibi sevgi katsayım biraz gereksiz yüksek ve ağızda pelesenk etme ihtimalim genelde çok ‘ihtimaldir’. Geçenlerde bir tanıdığımın da söylediği gibi, belki gerçekten de ‘yeter artık’, ‘kadına nazar değdireceksin’dir ama olsun varsın.
Alternatifi , böyle kelimeleri teker teker, kıtır kıtır yiyeceğim.
 Her yazısında kendimden geçişim ve kendime pay biçişim arasında salınmam, romantiklikten, agresifliğe, pasiflikten, aktivistliğe bütün ruh hallerinin bu naçizane bünye içinde can bulması hakkat biraz komik. Beni çok çok eskiden aşık bir adam, bir gölge olarak tasvir etmişti. Yıllarca aklında canlandırdığı bir silüete benimle can verdiğini söylemişti. Daha güzel bir aşk tanımlaması düşünemiyorum. İşte bende  de biraz aynı şey oluyor. O kalemin ucundan dökülen her kelimede, ben ifade bulduğumu hissediyorum. Hem de Beyrut’tan, Caracas’a oradan Tunus’a...Hiç  fark etmez.
Kadın iyi ki varsın. Bu da ufacık tefecik teşekkür yazısı olsun...