Yeni Yaş

Yorgunluk ve yaşlılık arasına sıkışmışlık yaşamamak için bir şeyler yapmak lazım. İnsan olduğunu hatırlamak için, durmadan geçmişi düşünüp iç geçirmemek için, iç erincini kaybettiğin anların anlık olmaktan çıkmaması için....
Bugün yeni yaşımdayım.
Geriye dönüp bakmakla ahiret teorimi doğrulama tezim arasındaki sıkı ilişkiyi bozmamaya çalışıyorum.
Ölmeden önceki son beş saniyede cehennemi yaratanlardanım hani!
Ölmeden önceki son beş saniyede geriye dönüp baktığımda hiçbir şeyden pişman olmamak mümkün değildir elbet ama en azından bir şeyler üretmiş olmanın hazzıyla gözlerimi yummak istiyorum. Yoksa alternatifi koca bir boşluk.
Ellerimi başımın iki yanına koyup 'ne yaptım ben!' bile diyecek takati kendimde bulamama ihtimalim var.
Son beş saniyede bunu düşünememe ihtimalimin olduğu kadar.
O koca geçmişte, ne kadar sürdüğü hiç önemli değil ya, o koca geçmişte hiçbir şey yapmadığım için neler yapmadığımı düşünüp yıkılma ihtimalim var.
Anlayacağınız en kötüsü boğularak veya yanarak ölmek değil benim için.
İşte biraz da o yüzden cehennemde yanmak, doğranmak, parçalara ayrılmak bana pek koymuyor.
Ben çizginin diğer tarafındayım. Kendince adil olmaya çalışıyorum hayatta.
Yaşama biraz da olsa kendice bir değer katmak istiyorum.
Benim azabım olduğu gibi burada. Kimseye biat etmeden yaşamak istiyorum.
Bunun adına ne kadar yaşamak denebilirse işte.
Ucundan doya doya....