Yok işte bir kaç şarapnel parçası
parça etkili bomba,
düşük yoğunluklu savaş,
uzun menzilli silah...Ardı ardınca bir kaç belirtili isim tamlaması
Düşünerek kendini yok eden kadın,
Düşünmeden yok olan adam.. İnsanın bilmem ne halleri!
Biraz can sıkıntısı,
biraz pişmanlık,
çoğu zaman ne oldum bilmezlik,
kıt akıl,
az kendine dönüş... Oradan buradan ortaya saçmalıklardan biraz karışık!
İçindeki şiddeti bastıramama,
bastırsan da algılayamama,
utanmadan en dibe düşme,
düştüğünde alna saplanmak istenen çatal,
bileğin dikey kesilmesi,
enseye balta-beyinciğe tava darbesi,
duvarlar boyu tırnak geçirme,
kalemlerin bir bir kırılması....Psikolojiden çıkış!
Düşünün ki bugün daha çarşamba, bir yerlerde haftaiçinin haftasonu diye geçiyor. Yani ptesinden iyi, belki cumadan az kötü. Cuma bir yerlerde en mübarek gün olsa da, çoğu yerlerin kesinlikle en sevileni hani. Cumaya yalnızca iki gün kaldı. Bugünü saymassak tabi. Ben en iyisi mi bugünü hiç saymayaydım:))
..dondu kaldı öylece.
YanıtlaSilNe düşünebildi.Ne konuşabildi.Ne ağlayabildi.
Hareket dahi etmeden sessizce geceye daldı.Ne fırtınaydı içinde kopan ne de bi iç huzuru.Gece boyunca gözlerini kırpmadı.Rüya gördüğünü sandı bi çok defa.Hayır herşey son derecede gerçek ve can yakıcıydı.Nasıl atlatabilirdi bu sızıyı?Ne yapması gerekirdi kafasındaki türlü sorulardan kurtulmak için.Belki ağlasa ya da anlayabilseydi herşey daha kolay olacaktı.Ya da dökebilseydi içini birilerine.Kendine bile tekrar etmekten çekinirken nasıl olacaktı da anlatacaktı bunu insanlara.
Kavurucu sıcağa rağmen bi üşüme başlamıştı ürkek yüreğinde.Üstü açılmıştı bi kere yüreğinin.Örtmek gerekti.Örtmek içinse biran önce toparlanmak.
Hiç bir destek sıkı sıkıya ayakta tutmayacaktı bu yorgun,derme çatma yüreği.Hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bilmek daha da canını yakıyordu.
Düşündü sessizce, hisseden olmadı.
Sustu günlerce, farkeden olmadı.
Avazı çıktığınca bağırdı,duyan olmadı.
Koştu gücü yettiğince,bir yere varamadı.
Ne yaptıysa fayda etmedi.
Derin kuyuda merdivensiz bırakılmışcasına karanlığa gömüldü.Karanlık kuyu ya bu,bi o duvara bi bu duvara çarptı.
Çarptı ve düştü.
Düştü ve öldü.
Öldü bilen olmadı.
Gunlerden ne bilmiyorum bile...
Sevgili mevudugaga beni dipsiz kuyularda merdivensiz bıraktın ya, ben daha diyim sana?
YanıtlaSilBir kitap düştü yere...
Kapandı bir pencere..
AYRILDILAR..
N.Hikmet