Arka fonda Max Richter, On the Nature of Daylight
Teddy hayatının aşkıyla yani ölmüş karısıyla bir camın önünde dikiliyor
Dışarıda bir göl manzarası; ahşaptan ve sedirden bir oturma grubu; gökyüzü pembe, mor ve mavi....
Teddy, gitmeyeceğini, onu çok sevdiğini söylüyor
Halbuki Dolaris bir kemik yığınından ibaret olduğunun farkında, adam ne kadar inkar etse de-
O ısrar ediyor "Öyleyim" diyor, "Uyanmalısın" diyor..
Odaya kül yağıyor, kara kül her yeri kaplıyor; abajurların üstünü, halıyı, koltukları, duvarları, perdeleri, kenardaki mektup masasının üstünü... kısacası değdiği her yeri...
Müzik yükseliyor
Teddy gitmeyeceğini söylüyor, Dolaris onu yüzleşmesi gerektiği konusunda ikna etmeye çalışsa da, artık gitmek zorundu olduğunu anlatmaya uğraşsa da, Teddy ona daha sıkı sarılıyor. "Yapamayacağım" diyor. Ta ki Dolaris sımsıkı sarıldığı kollarının arasından, bir kül yığınına dönüp havaya karışıncaya dek onu bırakmıyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder