Okul bahçelerinde kitaplar yaktık neyse ki
Odunumuz yoktu, kömürümüz kalmamıştı, ısındık...
Ve neyse ki ilk kütüphaneleri yıktık savaşlarda
Zararın söze değmez olanları...
Çünkü insanlar bir tek silahla, kılıçla ölürlerdi "medeniyetlerde"...
Kentlerimdeki heykelleri yıktık, üstlerini örttük, daha bir "arlandık", "aklandık" işte!
Tabloları parçaladık, gavur döllerini anımsatan ve tabii ki aslolan kitabelerimdi her zaman.
Filmlere yer vermedik sinema salonlarında, bir bildiğimiz vardı
Ne izlemesi gerektiğinden anlamazdı halk kısmı, biz söyledik onlara,
"İvedikleştikçe" mutlu oldu onlar da!!
Resmi tarihimin yeni fotoğrafı,
Gururla sunacak işte yeniden;
İnternet filtrelerim ayarlanmış bile yolda!!!
Artık korkmadan "adam olma, insan olma, çocuk olma" yolunda bir ülke daha...
Birbirini öldürmeyecek, sokakta sevişmeyecek, katil çocuklar büyütmeyecek bir ahlakla
22 Ağustos'a hoşgeldin diyecek, yere kadar eğilecek, tabi ilk önce Hazirandaki oyunu verecek!
Ve yeniden ampülü gediğine yerleştirecek!!!
Ve üstelik ampülün ışığı orada değil, cürüm o, kendini aydınlatıyor yalnızca
E tabii sonuçta, bu halk da hak ettiği gibi yaşayacak, karanlıkta oturacak, susacak. Her zamanki gibi, bir şey değişmeyecek, gelişmeyecek, yalnızca devam edecek
Asalakça, değersizce yaşamaya...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder